به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، اغلب ژن درمانی هایی که تاکنون برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار گرفته اند بیشتر ژنی را هدف قرار داده اند که پروتئین  دیستروفین را کد می کند و متاسفانه با موفقیت های اندکی نیز همراه بوده است. پروتئین دیستروفین در حفظ یکپارچگی غشای پیرامون سلول های عضلانی نقش دارد. در غیاب این پروتئین، غشا شل و سست می شود و پروتئین های مهم عضلانی به درون جریان خون نشت می کنند. از طرف دیگر، موادی مانند کلسیم که باید در خارج از سلول باقی بمانند ، وارد سلول می شوند. در این مطالعه جدید محققین نشان داده اند که تغییرات در بیان JAG1 می تواند اثرات عمیقی روی شدت بیماری داشته باشد. در این مطالعه آن ها از گورخرماهی به عنوان مدل استفاده کردند که بیش از 70 درصد با انسان شباهت ژنومی دارد.

پایان مطلب/